Sufficiency Economy. A New Ethical Paradigm for Sustainability for New Era.
กระเบน :
ช่วงนี้คิดว่าทุกคนคงรู้ข่าว (หรืออาจได้ดู) ดราม่า นัก #เดี่ยว ไมโครโฟนคนหนึ่งกันแล้ว ผู้เขียนไม่ได้ติดตามนักพูดคนนี้ตลอด แต่จุดเปลี่ยนที่ทำให้ผู้เขียนเลิกสนใจนักพูดคนนี้คือครั้งที่เขาเอาพี่เบิร์ดมาล้อ มุกตลกที่ได้ฟังตอนนั้นคือ "ขำไม่ออก" เพราะมันเข้าข่ายเหยียดเพศและแรงเกินกว่าแค่ล้อกันขำๆ แล้ว
ดราม่าเรื่องนี้ทำให้ผู้เขียนเพิ่งรู้ว่านักพูดคนนี้ก่อนดังเคยเป็นนักวาดการ์ตูนมาก่อน ผู้เขียนเลยนึกถึงรุ่นน้องนักเขียนการ์ตูนคนหนึ่งซึ่งมีนิสัยคล้ายนักพูดคนนี้ คือ ชอบดูถูกชอบแซะคนอื่นแล้วพอเห็นคนอื่นเริ่มโกรธหรือจะตอบโต้ก็หงายการ์ดว่า "พี่...ผมแค่แซวเล่น" เขาจะเกรงใจเฉพาะผู้ชายแต่ไม่เคยให้เกียรติผู้หญิง แม้แต่พี่ในกองบก. ที่เป็นคนเงียบๆ รุ่นน้องคนนี้จะชอบข่มมาก ต้องกระแนะกระแหนด้อยค่าไปหมด
หลังรู้จักกันหลายปีจนมากพอจะรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง ทุกครั้งที่ผู้เขียนเจอรุ่นน้องคนนี้ ผู้เขียนจะปิดสวิตช์ในหัวตัวเองไม่ให้ตอบโต้แล้วยิ้มรับอย่างเดียวเพราะอยากรู้ว่าครั้งนี้เขาจะแสดงอะไรออกมา จะมีพัฒนาการทางความคิดเพิ่มขึ้นบ้างมั้ย?
แต่ครั้งสุดท้ายที่เจอกันในงานเลี้ยงเมื่อหลายปีก่อนก็ยังเหมือนเดิม เจ้าภาพโทรมาเชิญพวกเรานักเขียนและนักเขียนร่วม "ทั้งคู่" ด้วยตัวเอง พวกเราจึงตัดสินใจไปเพื่อให้เกียรติเจ้าภาพ พอเจอรุ่นน้องคนนั้นแทนที่จะทักทายกันตามปกติ เขากลับพยายามตะเบ็งด้วยประโยคซ้ำๆ เสียงดังๆ ว่า "ทำไมผู้เขียนพาผู้เขียนร่วมมางานเลี้ยงได้ รู้งี้เขาพาคนของตัวเองมาบ้างดีกว่า" โดยมีเจตนาให้คนอื่นที่เดินผ่านไปมาได้ยิน ทั้งยังพูดขัดทุกครั้งที่ผู้เขียนจะอธิบายตอบว่า "เราทั้งคู่มาเพราะคำเชิญของเจ้าภาพ" ตอนนั้นผู้เขียนยิ้ม แกล้งไม่รู้แล้วปล่อยให้เขาทำไป เพราะคิดว่าที่เราทั้งคู่มางานนี้ก็เพราะเจ้าภาพ ฉะนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผู้เขียนจะไม่ตอบโต้หรือทำอะไรที่ทำให้บรรยากาศไม่ดีจนเจ้าภาพต้องเสียหน้า
จากเรื่องที่เล่าข้างต้นจะเห็นได้ว่า นักพูดคนนั้นกับรุ่นน้องผู้เขียนคนนี้มีนิสัยคล้ายกันหลายเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่ชอบดูถูกคนอื่นแล้วหงายการ์ดว่า "แค่มุกตลก/แค่แซวเล่นขำๆ" เพื่อให้รอดพ้นจากความรับผิดชอบที่พึงมีต่อคำพูดของตนเอง ซึ่งจากคำพูดและการแสดงออกทำให้พออนุมานได้ว่านักพูดคนนี้คงเหมือนรุ่นน้องผู้เขียนที่โอกาสจะพัฒนาทัศนคติตัวเองให้ดีขึ้นคงมียาก เพราะดูจากอายุอานามก็ไม่ใช่น้อยแล้วนอกจากจะเกิดเหตุการณ์ที่พลิกชีวิต
ปกติคนประเภทนี้ผู้เขียนไม่ค่อยอยากยุ่งด้วยแต่ครั้งนี้สิ่งที่นักพูดคนนี้เหยียดหยามมีหลายเรื่องที่ผู้เขียนรับไม่ได้
ศิลปะไม่ใช่ทุกแขนงจะเป็นพาณิชยศิลป์ที่ทำเงินได้ และการทำเงินได้ก็ไม่ใช่ตัวชี้วัดคุณค่าเชิงศิลปะ หากทุกอย่างวัดคุณค่ากันได้ด้วยเงินอย่างเดียวจริง ปัจจุบันคงไม่เกิดการอนุรักษ์ศิลปะหลายแขนงรวมถึงหลายสถาบันที่สอนศิลปะสาขาที่ทำเงินไม่ได้คงหายสาบสูญกันไปหมดแล้ว
ผู้ที่ได้รับการยกย่องขึ้นเป็นศิลปินแห่งชาติไม่ใช่เพราะเขาทำเงินได้สูงกว่าใคร แต่ได้รับการยกย่องเพราะว่าเขามีผลงานเป็นที่ประจักษ์และมีคุณค่าต่อสังคม การที่นักพูดคนนั้นด้อยค่าศิลปินแห่งชาติว่าทำเงินได้ไม่มากเท่าเด็กสมัยนี้แสดงให้เห็นถึงความคิดที่ตื้นเขิน
ผู้เขียนไม่ใช่คนดีหรือเป็นนักเขียนใหญ่โตที่มีชื่อเสียงเงินทองหรือทรงอิทธิพลก็จริง แต่การที่ผู้เขียนเป็นนักเขียนมาถึงจุดนี้ได้ก็เพราะ นักเขียนรุ่นก่อนๆ ทั้งที่รู้จักและไม่รู้จักเคยบุกเบิกถากถางทางมาก่อน
ตอนที่ผู้เขียนเป็นวัยรุ่นเคยมีโอกาสได้คุยกับ อ.ปยุต เงากระจ่าง ในงานการ์ตูน ซึ่งตอนนั้นท่านยังให้ผู้เขียนได้ดูงานบางส่วนด้วย ตอนนั้นผู้เขียนรู้สึกทึ่งที่แม้จะชราแล้วแต่ท่านก็ยังคงเขียนการ์ตูนอยู่
จริงอยู่ที่ไม่ใช่ผู้อาวุโสทุกคนจะมีนิสัยน่ารัก แต่การเหมารวมว่าผู้อาวุโสทุกคนเป็นคนไร้ค่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ เราทุกคนไม่ใช่เกิดมาแล้วเก่งเลยโดยไม่ต้องมีใครสอนหรือไม่ต้องมีใครเป็นแบบอย่าง แม้แต่นักพูดคนนั้นเองกว่าจะมาถึงวันนี้ก็ต้องเรียนรู้มาจากคนรุ่นก่อนไม่ว่าทั้งทางตรงทางอ้อมเหมือนกัน และสักวันนักพูดคนนั้นก็ต้องแก่ ตัวเขาเองจะรับได้มั้ยหากมีเด็กรุ่นหลังมาพูดถึงเขาแบบเดียวกับที่เขาพูดถึงคนรุ่นก่อนในวันนี้?
และสุดท้าย หากไม่ได้ศึกษาหรือไม่รู้ก็อย่าด้อยค่า "เศรษฐกิจพอเพียง"
เศรษฐกิจพอเพียงเป็นแนวคิด, หลักปรัชญาที่มีการพิสูจน์กันมาแล้วและได้รับเหรียญฟิแลจาก UNESCO, ได้รับรางวัลความสำเร็จสูงสุดด้านการพัฒนามนุษย์จากสำนักงานโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (UNDP) และหลายองค์กรจากทั่วทุกมุมโลกว่าใช้ได้จริง
หลักการของเศรษฐกิจพอเพียงคือ "ทางสายกลาง" หรือก็คือหลักการเดียวกับศาสนาพุทธและอีกหลายๆ ศาสนาที่เน้นถึงการรักษาสมดุลในชีวิตในด้านต่างๆ ที่จะนำไปสู่ความสุขที่ยั่งยืน ซึ่งแน่นอนว่า นักพูดคนนั้นผู้นับถือลัทธิที่เชื่อว่าหนทางขึ้นสวรรค์ขึ้นอยู่กับจำนวนเงินที่จ่าย คงไม่มีวันเข้าใจ
ปล. ศิลปินแห่งชาติ อาจารย์ เกริก ยุ้นพันธุ์ ที่ผู้เขียนเคารพเป็นผู้ที่ลงสีน้ำได้สวยมาก (ผู้เขียนเสียดายตอนเรียนกับอาจารย์ดันไม่ขยันให้มากกว่านี้ ทุกวันนี้ลงสีบนกระดาษทีไรยังเน่าทุกที) ถึงภาพนี้จะเป็นงานดิจิตัลแต่ผู้เขียนพยายามใช้เทคนิคสีน้ำเพื่อแสดงความคารวะต่ออาจารย์
-devilray-
แมวน้ำ :
ตอนเด็กๆ ดูแล้วรู้สึกสนุกขำมาก แต่หลายปีก่อนได้กลับมาดูใหม่ความรู้สึกตอนดูกลับไม่เหมือนเดิม ทำให้คิดว่าตอนนั้นเรารู้สึกตลกกับมุกเหล่านั้นไปได้อย่างไร เลยพอจะเข้าใจคนที่ยังชอบอยู่ตอนนี้ หลายอย่างมันต้องมีอะไรสักอย่างที่ทำให้สะดุดเกิดให้ขบคิด ถ้าไม่ตระหนักด้วยตัวเองก็ยากที่จะมีการเปลี่ยนแปลง
ปล. ปลูกผักยากมากๆๆๆ เฉาตาย ใบร่วง รากเน่า ดินเป็นกรด เป็นรา ติดโรค แมลงลง ฯลฯ ยิ่งปลูกแบบอินทรีย์ยากกว่าใช้สารเคมีหลายเท่า เลยเข้าใจเลยว่าทำไมต้องมีการทำ "แปลงทดลอง" เพราะถ้าไม่ทำจริงก็จะไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไรบ้าง
-little seal-
FB and X - dfaxtory
#dfaxtory #devilray #เศรษฐกิจพอเพียง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น